Stosunki Indie – Pakistan bywają na pierwszych stronach gazet od dziesięcioleci. Spektakl, bo jak inaczej nazwać to co dzieje się co dzień na granicy między tymi krajami, jest tych stosunków groteskową ilustracją. To Indie-Pakistan w pigułce. O ile zwykle stosunki te nie mają bezpośredniego przełożenia na codzienność podróżników (chyba, że granica jest zamknięta), to tu, w Attari „robią nam dzień”.
Codzienne zamkniecie granicy to prawdziwa szopka. W ciągu dnia jest tu względnie normalne przejście graniczne, ale wieczorem, około godziny 16 zaczyna się coś dziwnego. Po obu stronach, ale zwłaszcza po indyjskiej, pojawiają się specyficznie zdobne galowe mundury, musztra, atmosfera przygotowań do czegoś ważnego. Zauważamy, że dookoła ulicy łączącej Indie i Pakistan stoją spore, piętrowe trybuny. W odpowiednim momencie autobusy przywożą publiczność, ta ustawia się w kolejce, zajmuje miejsce. Po stronie pakistańskiej podobnie, choć na znacznie mniejszą skalę. Zaczyna się groteskowa defilada rodem z Monty Pythona, w której obie strony demonstrują dumę narodową wysoko zadzierając nogi w marszowym kroku i wygłaszając patriotyczne wezwania.
Jak powinna wyglądać ekspresja dumy narodowej precyzyjnie instruuje rządowy mistrz ceremonii:
W efekcie parada zwykłych ludzi rusza z flagami i hasłami na ustach. Chwila jest podniosła, ludzie podekscytowani i dumni. Wielkość Indii znajduje tu godny wyraz. Oczywiście wielkość Pakistanu, po drugiej stronie zamkniętej już bramy granicznej również. Czyja wielkość jest większa? I czy co dziennie wynik tego starcia jest taki sam? Tego nie wiemy. Spodziewamy się, że spór ten pozostanie nierozstrzygnięty – jest widać obu stronom bardzo potrzebny.
Spontaniczne wyrażanie dumy narodowej podsycane jest bolywoodzką muzyką filmową. Ręce w górze, brawa, radość i entuzjazm tłumu.
